Najera - Santo Domino de la Calzada 21 km

Op bevrijdingsdag 'slechts' 21 km gelopen. Ik was om 5:20 al wakker en 10 min later stond ik onder de douche. Inpakken beneden brood smeren en om 6:20 stond ik buiten.

Overigens was dit een van de beste Auberges, een vierpersoonskamer en een prachtig huis. Alleen de juffrouw was onvriendelijk, een gestressed konijn, zie net dat ik gisteren al zoiets geschreven had haha. Enfin ik en route, Daniel achterlatend met de wetenschap dat ik hem wel weer zou zien in Santo domino de la Calzada. Meteen al helling op dus rustig aan na de berg kwam in schitterend dal met allemaal oude betonnen goten voor de irigatie van de akkers met druiven, wel vervallen maar mooi om te zien. Naar beneden lopen kwam de gang er goed in. Het leek wel of ik weer op mijn oude niveau lag. Heerlijk om zo te kunnen lopen. O la la wel blijven kijken he voor je het weet mis je weer mooie dingen. En wat een zonsopgang weer zeg, prachtig. Het is zo mooi hier te zijn. Heerlijk. Voor me liepen toch al weer een ca 8 pelgrims in de verte. En ja dan heb ik toch weer de neiging he... Ach dacht ik, ook al doe ik het rustig aan, ik loop ze met die lange passen uiteindelijk allemaal voorbij. Dat gebeurde uiteindlijk ook maar wat schets mijn verbazing. Een engelse jonge man die kwam me daar toch met een noodgang voorbij. Bleek mijn kamergenoot van die nacht te zijn. Al rap ging ik over op zomerse kleding want het werd warm. Het landschap veranderde in glooiende akkers met practige kleuren Ik liep in op een vrouw met een hond,soort herder. Grappig nog niet eerder gezien. Ze bleek een slowaakse te zijn. Mooi om te zien hoe ze met diehond liep. Triest voor haar was dat ze bijna nergens onderdak kon krijgen vanwege haar hond. En ze mog kennelijk de hond ook niet mee nemen in de trein wat nog een probleem gaat worden de terugweg zij ze. Ik had het met haar te doen. Ook vond ze het jammer dat ze nog niemand uit haar land gezien had om even in haar eigen taal te kunnen spreken,  haar engels was nl. niet zo goed. Ik heb haar even gezelschap gehouden en voor Sanot Domino haar weer achter gelaten. Daar aangekomen de municipale Auberge ingedoken. Ik was er al om 11:00 uur, mijn vrije dag kon beginnen haha... Op een terrasje zat ik later met Daniel nog even naast een jonge vrouw die gewoon iedere dag 30 km liep en dan pas stopte  dus niet zo zeer een bepaald traject. Ze zat heel relaxed te eten.  Ze moest nog ca 16 km.. Ik vroeg haar of ze niet bang was geen onderdak te krijgen als ze zo laat zou aankomen. Ze zei dat ze vooral in de kleine dorpen sliep, daar is altijd ruimte. Hmm niet zo'n gek idee, ik zit er aan te denken om dat ook te gaan doen. En de komende dagen ook deze afstanden te gaan maken zodat ik later wat meer speling heb. Het gaat nu lekker dus..

Vanavond op een terrasje lekker eten mmm ik zal bevrijdingspop niet echt missen